Chmielarz Wojciech: Przejęcie.
Kolejna książka z serii o komisarzu Mortce. Oprócz Warszawy, sprawy dzieją się też w Kolumbii. Bardzo zagmatwane śledztwo powiązane z morderstwem, narkotykami i sprawami gospodarczymi. Nową parterką Jakuba Mortki jest aspirantka Suchocka, a akcja jest szybka i nieoczywista. Bardzo polecam!
Joanna
Wysoczańska Barbara: Siła kobiet.
Powieść, której akcja toczy się głównie w Polsce dwudziestolecia międzywojennego. Rozalia Lubowidzka, która została wdową po trwającym pięć lat małżeńskim piekle, próbująca poukładać swoje życie od nowa, jest główną bohaterką tej historii. Okazuje się, że w społeczeństwie pełnym patriarchalnych uprzedzeń i stereotypów samotna kobieta nie ma łatwego życia. Mimo tego, idąc pod prąd Rozalia udowadnia, że wszystko jest możliwe. Bardzo ciekawe połączenie wątków społecznych, historycznych i romantycznych. Polecam!
Joanna
Paśnik Jacek: Dzieci.
W założeniu miał to być prawdopodobnie uniwersalny obraz dzieciństwa Polski lat 90-tych. Uniwersalny, dlatego, że w książce nie padają konrety dotyczące miejsc czy dokładnych dat. Może założenie było czyms podyktowane, ale mnie taka narracja zaczęła już po kilku stronach męczyć. Sama historia mogła być ciekawa, bo dzieciństwo w czasach zmiany ustroju, niosło ze sobą wiele wyzwań i przygód, jednak tu czegoś zabrakło. Główny bohater, Teodor, przeżył traumatyczne zdarzenie, często do niego wraca, ale niestety nie wzbudza empatii u czytelnika. Nie wciągnęłam się w tę opowieść, nie polecam.
Joanna
Żurek Patrycja: Spokój grabarza.
Głównym bohaterem jest Ludwik Popiołek, grabarz pracujący na cmentarzu w Mogiłce. Sama Mogiłka jest wsią, która powoli przekształca się w miasto, a mieszka w niej wiele niebanalnych osób. I to właśnie mieszkańcy Mogiłki, po "przejściu na drugą stronę" opowiadają na cmentarzu nam, a właściwie Ludwikowi, swoje histonie. Poznajemy, między innymi, Księżną Hrabinę, Ireneusza, ojcia Andrzejka i Pawła, Gabrielę, matkę Jagody, Monetę, Sebusia i wielu innych. Ta książka, mimo, że jej głównym tematem jest śmierć niesie w sobie coś pozytywnego. Taki ciepły i jasny obraz odchodzących ludzi i ich dusz. Nie da się tego nawet dobrze ująć słowami, to się po prostu czuje. Polecam bardzo!
Joanna
Puzyńska Katarzyna: Trzydziesta pierwsza.
Tym razem do Lipowa wracają echa dawnych zbrodni. Zbiorowe samobójstwo sekty z lat 60-tych i podpalenie domu państwa Dworakowskich z lat 90-tych i ich powiązanie ze współczesnymi zbrodniami. Czy to możliwe? Okazuje się, że tak. I choć, w tym tomie lipowskiej sagi, bardzo brakowało mi Klementyny i trochę Weroniki, to jednak wiele nowego wniosła Emilia Strzałkowska i jej syn Łukasz. Mam przeczucie, że jeszcze kiedyś pojawią się w Lipowie. Sama zagadka kryminalna, jak zawsze, nie do odgadnięcia przed finałem. Polecam!
Joanna